De Heilige Geest in het Oude Testament

De Heilige Geest wordt al in de eerste verzen van het eerste hoofdstuk van de Bijbel genoemd. ‘In het begin schiep God (de Vader, maar niet zonder de Zoon én de Heilige Geest) de hemel en de aarde. De aarde nu was woest en leeg, en duisternis lag over de watervloed; en de Geest van God zweefde (‘broedde’) boven het water.’ (Genesis 1:1-2). Hierna wordt verteld hoe alle dingen zijn ontstaan. De Heilige Geest heeft dus alles met de schepping van deze wereld te maken! Later in het Oude Testament zien de we Heilige Geest terugkomen bij de bouw van de tabernakel. In Exodus 35:31 lezen we dat de Geest van God mannen vervult ‘met wijsheid, inzicht, kennis en allerlei vakmanschap’, zodat ze in staat zijn alles te ontwerpen en maken wat nodig is voor de bouw van de tabernakel. De Geest van God is aan Mozes gegeven om het volk te leiden. Als het voor hem alleen te zwaar wordt, krijgen zeventig mannen ‘van de Geest Die op Mozes is’. Op het moment dat de Geest op hen neerdaalt gaan ze profeteren (Numeri 11:25). Dit is een belangrijk werk van de Heilige Geest door heel de Bijbel heen. Hij heeft alle profeten, alle schrijvers van de Bijbel, geïnspireerd om het Woord van God door te geven. In het Nieuwe Testament wordt gezegd dat het Oude Testament niet is ontstaan door de wil van mensen, maar dat heilige mensen van God, door de Heilige Geest gedreven, hebben gesproken.’ (2 Petrus 1:21). Ook in het boek Richteren worden vaak gesproken over de Heilige Geest. In de oorlog werden de richters vervuld met de Heilige Geest, dat is met de kracht en de wijsheid die nodig was de vijanden te verslaan, het volk te verlossen en te leiden. Daarnaast zien we in het Oude Testament dat priesters, profeten en koningen werden gezalfd met de Heilige Geest. De zalving (met olie) was daar een teken van.